Gebruikerservaring zitdriewieler Easy Rider - Saskia van Sprundel

Ik zei: ik ga nooit meer fietsen. Maar ik fietste zo graag. Mijn man kocht een bakfiets voor me. Hiermee durfde ik weer te fietsen, maar de bakfiets trapte zwaar en in bochten vond ik het eng. Je moest je hand overpakken en zou toch nog kunnen kantelen. Een half jaar later, toen ik het zware trappen beu was, pakte ik mijn oude fiets en sindsdien fietste ik weer op mijn oude fiets. Ik was mijn angst kwijt. De bakfiets verkochten we.

Zomer 2016 kocht ik een lichtgewicht stadsfiets, zonder trapondersteuning, daar voelde ik me nog veel te jong voor (57 jaar). November 2016 had ik een bijna-aanrijding met een auto en kwam weer ongelukkig ten val met de fiets. Dit keer was het mijn andere knie, hij was zelfs verbrijzeld. Twee operaties waarbij ik 2 platen en veel schroeven kreeg, en heel veel pijn volgden. Weer 2 maanden op bed en niet belasten, weer de kniebuigmachine. Weer na een half jaar pas zonder krukken, in totaal 1,5 jaar revalideren. Deze knie zou ik nooit veel verder kunnen buigen dan 100 graden, ik kan nooit meer knielen, hurken en rennen.

Twee maanden heb ik op bed dagelijks liggen huilen, want nu durfde ik echt nooit meer te fietsen. En ik fietste zo graag, dagelijks naar mijn werk, boodschappen in de stad. In het weekend fietsten we graag 50 km, op een zomeravond 30 km.

Ik had pas nog gezegd: je kunt me geen groter plezier doen dan met een lange fietstocht. Heerlijk tussen de weilanden, langs de boerderijen, ritjes door stadswijken die ik niet ken…En dat zou dan nu voor altijd verleden tijd zijn? Ik had er vreselijk veel verdriet van. Het betekende dat mijn leven (en dat van mijn man) erg zou veranderen. En dan moest ik voortaan altijd in die duffe auto, terwijl ik dat buitenzijn zo heerlijk vind.

Kennismaking met Van Raam aangepaste fietsen

Tot mijn man op een dag thuiskwam van deThuiszorgwinkel met een brochure van Van Raam. Bij de thuiszorgwinkel stond een Easy Rider driewieler en die stond in deze brochure. Toen ik op een foto een vrouw op de Easy Rider zag in de natuur, schoot ik vol. Dan zou ik toch weer fietstochten kunnen maken! Ik kon de knie nog niet goed doorbuigen, ik liep nog met krukken, maar wij naar de Thuiszorgwinkel. Ik heb daar op de Easy Rider gezeten, was niet superenthousiast, want het was in mijn ogen toch een “invalidenfiets”. En ik de sportieveling, voelde me ineens invalide.

Wat later hebben we een afspraak bij Van Raam in Varsseveld gemaakt. We zijn ontzettend fijn geholpen door Nico, die een Easy Rider met crankverkorting voor me had klaarstaan. Een crankverkorting is nodig om te zorgen dat de draai kleiner wordt als je je knie niet voldoende kunt doorbuigen. Ik heb een proefrit gemaakt op de Easy Rider én de Balance. De Balance ging goed, ik vond het geweldig om op een tweewieler te fietsen, maar na een nacht geslapen te hebben, durfde ik het toch niet aan, toch te bang om te vallen. Ik vond het fietsen op de Easy Rider ook eng, en kon niet goed met de trapondersteuning overweg. De hele weg naar huis (2 uur) heb ik in de auto gehuild, dit was niet het fietsen wat ik gewend was. Ik voelde me invalide op de Easy Rider.

De eerste periode met de Easy Rider zitdriewieler

Maar een tweewieler durf ik echt niet meer aan. Ik kan nu lopen met al het ijzer in mijn benen, wat als ik weer val, wat breek ik dan? En kan ik dan nog lopen? Na een paar weken nadenken, toch maar de Easy Rider besteld, maar niet van harte. Inmiddels kon ik, tegen verwachting in, de knie buigen tot 130 graden, dus het kon zonder crankverkorter. De levertijd had ik nodig om aan het idee te wennen, maar ik zag er tegenop als hij zou komen. We gingen hem ophalen, op 1 juni, ik fietste erop naar huis. Zoals de leverancier geadviseerd had, in het begin zonder de trapondersteuning te gebruiken. Ik vond het zwaar en niet leuk en huilde weer.

Iedere avond ging ik met mijn man een ritje maken. Mijn fysiotherapeut zei me de trapondersteuning altijd te gebruiken. Ik vond het niet leuk dat we in hoogte verschilden, ik vond het niet leuk dat we soms niet naast elkaar konden fietsen. Ik fietste heel voorzichtig, was in bochten en bij hellingen bang te vallen. Ook op klinkerwegen die een beetje schuin aflopen, was ik bang te vallen. Ik voelde me bekeken en superinvalide. En iedereen deed zo vreselijk vriendelijk tegen me. Ik kon wel huilen als ik fietste. Dit was heel anders dan het fietsen op een tweewieler.

Mijn man vond het samen fietsen ook niet leuk meer. Ik fietste enkel over fietspaden en geasfalteerde wegen, omdat ik bang was te vallen. Ik zei: ik geef mezelf een jaar en als ik het dan nog niet leuk vind, dan verkopen we hem maar.

Knop omzetten: ik kan tenmiste weer fietsen

We gingen op vakantie en toen we weer terug naar huis gingen, dacht ik: thuis moet ik weer op die fiets. Toen heb ik eindelijk besloten de knop om te zetten. Ik dacht: nu ga ik genieten van het fietsen, ik hou op met zeuren, ik kán in ieder geval weer fietsen. Zo was het voor mijn man en mij allebei niet leuk. En ik hou op met bang zijn, ik ga echt niet vallen. Vanaf dat moment heb ik besloten te gaan genieten.

Ik ben heel rustig gaan fietsen. Ik zei tegen mijn man: geef me de tijd. Ik moet de angst kwijt raken en vertrouwen krijgen.

Ik pakte de fiets zoveel mogelijk, dagelijks naar mijn werk, ritjes in de stad. Dat mensen me
bekeken, interesseerde me niet meer, ik dacht: ze wennen er maar aan. Dit ben ik voortaan. Ook klinkerwegen ben ik gaan fietsen en ik zei tegen mezelf: ik val echt niet.

Weer genieten en samen kunnen fietsen met aangepaste fiets

Ik ben steeds harder gaan fietsen. Ik rem wel goed af in bochten en als ik van een helling af ga. Mijn man en ik gingen weer samen een lange fietstocht maken en genoten. Ik geniet van de zon en de wind op de fiets, en van de omgeving. Heerlijk fietsen tussen de weilanden. Ik heb een leuke rieten mand gekocht voor achterop. Ik ben tóch blij dat ik geen Balance gekocht heb, ik denk dat ik daarmee toch bang gebleven was. Ik heb nu totaal geen angst meer om te vallen.

Ik fiets inmiddels met heel veel plezier. Ik ben zó gelukkig dat ik doorgezet heb. Het is gewoon een ontzettend fijne fiets. Je zit heerlijk op het stoeltje, en ik geniet van de trapondersteuning, hoewel ik mezelf daar eigenlijk te jong voor voelde (inmiddels 58). Fietsen is hierdoor ontspannen geworden. Ik pak echt voor mijn plezier de fiets. Ik ben echt niet bang meer. Zelfs toen het vroor heb ik gefietst.

Ik hoop dat ik met mijn (lange) verhaal mensen over de streep kan trekken de Easy Rider driewielfiets te kopen en weer volop te gaan genieten van het fietsen. Ik hoop heel oud te worden op mijn Easy Rider en samen met mijn man nog veel tochten te gaan maken. We willen zelfs op fietsvakantie.

Ik ben Van Raam ontzettend dankbaar dat ze deze fiets op de markt gebracht hebben, anders was fietsen voor mij niet meer mogelijk geweest.

Saskia van Sprundel - Nederland
Type: Easy Rider

DriewielfietsenEasy Rider 2Trapondersteuning